Cennet Vizesi

Gün geçmiyor ki kadın kuşağı programlarına takılıp ağzım açık kalmasın! Her kanalda mutlak  sûretle kocasını aldatıp evlilik birliği içerisinde başka adama kaçıp giden kadınlar, çocukları mağdur eden üvey ya da  öz anne-babalar, karısını katleden koca figürleriyle karşılaşıyoruz.

Her gün kadın cinayetleriyle sarsılıyor ruhumuz. Kutsal saydığımız evlilik birliği yetişkinlerin elinde çocukların sıkılıp bir kenara attıkları oyuncak gibi değersizleştirilmiş durumda.

Oysaki eşlerimiz ve çocuklarımız, bizim cennet vizemizdir. Verilen her emek, katlanarak huzur ve mutluluk olarak bize geri dönecektir. Biz nasıl davranırsak, er ya da geç bize de öyle davranılacaktır. İyilik görmek istiyorsak, iyilik yapmaya kendimizi alıştırmalıyız. İltifat görmek için iltifat etmeyi öğrenmeli, sevgi ve saygı ifadeleriyle konuşmayı bir alışkanlık hâline getirmeliyiz.

Kadın evin ziyneti, yuvanın süsüdür. Evlerimizi, eşlerin ve çocukların her daim huzur bulacakları maddî ve mânevî kirlerden arındırmanın, ebeveynlerin öncelikli sorumluluğu olduğunu unutmamak gerekir. Pek tabiî bu sorumluluklar sadece evin hanımı için geçerli değildir. Alınan her sorumluluk eşler tarafından paylaşıldığı sürece anlam ve değer kazanır. Mesela; evi silip süpüren eşine yardım edip sevgisini ifade eden cümleler kurmaktan gocunmayan abilerimiz candır der, selam ederiz.

Evlilik kimine göre demir leblebiyken kimine göre ise pamuk şekerdir. Unutmamalıyız ki; evlilik iki farklı karakterin, ruhun ve bedenin bir olabilme yolculuğudur.

Peygamber Efendimiz’in (s.a.s.) buyurduğu gibi: “En hayırlınız, kadınlarına karşı hayırlı olanlarınızdır.” (Tirmizî, Radâ’, 11)

Bu sebeple her mümin için en kıymetli nasip, evlendiği kimsenin amel-i sâlih sahibi, müttakî (dinde yasak edilen şeylerden sakınan) bir kimse olmasıdır. Sâlih erkek, huzur sarayının sarsılmaz direği; sâliha kadın da, saâdet bahçelerinin en kıymetli süsüdür. Takvâ üzere yaşanan bir âile hayatı da, kulu ilâhî muhabbete götüren müstesnâ bir köprüdür.