Yazar Monet’in Gezinti adını verdiği ve 1875 yılında yağlı boya tekniği ile 81×100 boyutlarındaki bir tuval üzerine yaptığı bu tablo emprosyenist yani izlenimci bir eserdir.
Güneşli bir günde yaptığı eserde ilk bakışta gökyüzü, -biri çocuk biri yetişkin olmak üzere- iki insan figürü, şemsiye ve çimenlik karşımıza çıkmaktadır.
Aslına bakarsanız tabloda ressamın ailesi ile karşılaşmaktayız. Monet, eşini ve oğlunu resmettiği bu eserde, imzasını tuvalin sağ alt köşesine iliştirmiştir. Monet’in atölye ışığında resim yapmaya karşı olduğunu daha önce belirtmiştik. İşte öncülük ettiği akıma uygun olarak gün ışığının renklerdeki yansımasını yakalamaya çalıştığı bir eser daha.
Sanatçı ışık ve gölgeyi sıcak ve soğuk renklerle sağlamış. Mavinin hakim olduğu resimde yeşilin de birçok tonu ile karşılaşmaktayız. Sanatçı, soğuk renklerden biri olan yeşili gölge kısımlara kendine has fırça darbeleriyle güzelce yedirmiş. Şemsiyenin gölgede kalan iç kısmı bunlardan yalnızca biri.
Şemsiye demişken, neden yağmur göremediğimiz bir yerde şemsiyesini açmış bir figür görmekteyiz? Hem de günlük güneşlik bir havada. Tam da güneşli bir hava olduğu için olabilir mi?
Arapça kökenli olan şemsiye kelimesi şems yani güneş kelimesinden türemiştir. Şemsiye de yağmurdan değil güneşten muhafaza için güneşliktir. Eşyanın kullanımı zamanla dönüşse de belge niteliği taşıyan bu güzel empresyonist (izlenimci) eserle aslını tekrar hatırlamış olduk.
Yorumlar