Yazar Herkesin iyi olduğuna dair bu inancım biraz iddialı gelebilir sizlere. Herkes iyiyse ortada dönen bunca kötülüğü kim yapıyor? İlk bakışta haklı olduğunuzu söyleyebilirim. Sonuçta dünya cennet değil, görünen köy misali.
Peki şöyle dışardan, kısa bir an için gördüğünüz bir köy hakkında ne yorum yapabilirsiniz? Evlerin kaç katlı olduğu, insanların kaşı-gözü, havası hakkında birkaç fikir belirtebilirsiniz belki. Şimdi sizden kendi köyünüzü, mahallenizi yahut şehrinizi anlatmanızı istesem ne derdiniz? Mesela şu tarz bir şey mi?:
“Yazın çok sıcak ama akşamları nehir kenarı efsane olur. Akan su boyunca insanlar ailece çay keyfi yaparlar. Oynayan çocukların bağırış çığırışları ve büyüklerin çay bardağı şıngırtıları birbirine karışır.”
Ben de kendi memleketimle ilgili ilk ve sonbahardaki şehrin merkezinden uzaklaştıkça havaya hakim olan tezek yanığı kokusundan bahsedebilirim. O koku benim için mevsim geçisi demektir. Okulların sonu veya başına yaklaşıldığının habercisidir. Kış veya yaz öncesi bu tezeklerin aydınlattığı sobaların veya mangalların üzerinde pişen patateslerin, kestanelerin tadı uyanır damağımda.
Bir köyün tezek kokması veya yazları çok sıcak olması orası hakkında ne kadar sığ bir malumat veriyor değil mi? Orayı bir de içinde yaşayandan dinlemek lazımmış.
Aynı bunun gibi insanları da ilk bakışta edindiğimiz izlenimlerle veya anlık durumlara verdiği tepkilerle yargılayamayız. Bakmak var, görmek var. Karşınızda duran insanın etrafına duyduğu öfkeyi fark ettiğinizde o kişi ile ilgili yapacağınız muhtemel yorum şu olur; “Ne kadar öfkeli bi adam!”
Halbuki görmek emek ister. Söz konusu öfkenin önünü ardını görmek, sebepleriyle sonuçlarıyla ele almak, merak etmek, sorgulamak emek ister. O adama bakan herkes şipşak öfkeli olduğunu söyleyebilir. Bunun için üstün zekaya ihtiyaç yoktur. Peki, adamın gerçekten nasıl bir insan olduğu fikrine ulaşmak? İşte burada biraz emek vermemiz gerekir. Muhatabımızı “anlayabilirsek” muhabbet kendiliğinden gelecektir.
Şimdi düşünüyorum da “kötü” diye yaftaladığımız insanlara yaklaşıp, onların içindeki “köylü”lerle sohbet edebilsek ne olurdu acaba? Burada bizim için en önemli nokta, içlerindeki tezeği kestane ve patates için kullanabilmek olurdu herhalde.
Yorumlar