Kerevizden Kelebeğe

-Sen hiç Konya’ya gittin mi?

-Hiç gitmedim. Ama mahalleye afişlerini asmışlardı. Yaz tatilinde Konya’ya gelmek için çok sebebiniz var diye.

– Kelebekler Vadisi var Konya’da. Kocaman bir kozanın içine orman sığdırmışlar.

-Nasıl yani kocaman ormanı küçücük kozanın içine mi sığdırmışlar?

-Hayır akıllım kocaman kozanın içine kocaman ormanı sığdırmışlar.

-O zaman orman da büyük koza da öyle mi?

-Ben bilmem hangisi büyük hangisi küçük. Bir tünelden giriyorsun önce. Sonra yamuk yamuk kesilmiş bir cam kürenin içinde yemyeşil bir ormana düşmüş gibi oluyorsun. Küreyi anladın değil mi? Dünya gibi yani. Rengarenk kanatları ile her yerde kelebekler uçuyor. Tünelin sonunda iki tane de papağan var.

-Sence kelebekler sürüngen mi? Kanatlı mı?

İki küçük arkadaşın konuşmalarına kulak kabartan abi lafa dahil oldu.

-Kelebek kanatlılardandır.

Çocuklar kelebeğin sürüngen olduğunu abi ise kanatlı olduğunu savununca iddia makamı soluğu hakime hanımın yanında aldı.

-Anne sence kelebek kanatlılardan mıdır yoksa sürüngenlerden midir?

Anne içinden gülerek söze başladı. Bu fırsatı kendi lehine çevirmeliydi:

-Hayatına bir sürüngen gibi ağaç sırtlarında, yapraklarında sürünerek başlayan tırtıl annesinin sözünü dinlemiş, kereviz yemeğini hiç itiraz etmeden yemiş ve uslu uslu kozasında uyumuş, derslerini yapmış güzel güzel kitaplarını okumuş, üstüne ballı sütünü de içmiş ve zamanı geldiğinde de  kanatlarından pırıltılar saçan çok güzel bir kelebeğe dönüşmüş. Artık yerde sürünen bir tırtıl değil göklerde uçan kanatlılardanmış. Bizde de akşama kereviz var. Kim kelebek olmak ister?

-ANNEEEEEE!!!