Muhammet, Ali ve Ayşe.
Ayrı evlerin aynı avluyu paylaştığı bir yerde Halep ve İstanbul çiçekleri olarak kader onları birleştirdi. Muhabbetle birbirlerini anladıkları için aynı dili konuşmuyor olmaları onları hiç etkilemiyor. Başlarında tatlı sert haliyle onları kollayan bir dede var. Dedenin hışmı ve muhabbeti arasındaki ince çizgide yol alıyorlar. Tehlikeli oyunların dedenin hışmıyla sonuçlanacak en kritik anında tüymek yine onların işi.
Yorumlar