Üşüyorum

“Güneşin ne zaman doğacağını Allah’a bırakalım, bizim işimiz karanlığa bir mum yakmaktır.”

Kim cesaret edebilir ki iliklerine kadar üşümeye?

Zemheri ayazını geçebilen, güneşe dönüyor yüzünü. Erbain yerini nevbaharın mutlu havadiscilerine bırakıyor. Pencere önlerine komşu sevindiren sıra sıra saksılar diziliyor. Kimi nergis oluyor, kimi sümbül, lale, kimisi gözü kara kardelen. Dağların vefakâr çiçeği.

Efsaneleşmiş hikâyesi çok. Yazanı, çizeni, ak yüzünü görünce şiirler düzeni.

Sonra bir mutlu yıllar türküsü duyuluyor. Tüm kardelen doğumlulara mutlu yıllar. Karda açan bahara mutlu yıllar.

Bu şehirde yaşayan herkes bilir bu adı. Ezanı kulağına nasıl okunursa herkes öyle tanınır. Bu ayda iki aleme de doğanların adına kardelen denir.

Zor değil mi soğukta boy göstermek ey Kardelen?

“Mukaddes davalarda ölüm bile güzeldir.”