Hay Allah! Tam da sırası… Hayvanlar yem bekliyor. Bir gün önce yağan rahmet toprağı balçıklaştırmış. Kamyonetin arkasındaki yük fazla gelince arka teker yumuşak toprağa saplandı. Halbuki tatlı tatlı bas demişti gaza. Ne vardı bir hışım gaza basacak. İleri geri manevra yaparken de tamamen oturdu tekerlekler çamura. Tekerin altına çalı çırpı toplayıp koydular belki bir ihtimal kurtarırız diye. Ama tekerlekler ne ileri ne geri! Patinaj verip duruyordu. Bir taraftan kardeşine bağırıp çağırsa da içten içe kendine köpürüyordu. Vakitlice gitmek varken neden kardeşinin aklına uyup bilmediğim yola girmişti ki?! Kestirme yol diye girdikleri yol esir etmişti kendilerini. Babasının sözü dolandı birden diline;
“En kısa yol bildiğin yol.”
Karanlık bastı basacak, telefonu da kapalıydı. Geceyi burada geçirmek asla isteyecekleri bir şey değildi. Hele de evhamlı anasını hiç düşünmek bile istemiyordu. Biraz zaman geçmiş, didişmeler yerini sessizliğe bırakmıştı. Uzaktan bir arazi aracı göründü iki kardeşin oldukları patikanın bir üst yolunda. Kardeşine seslendi:
“Hızır, birileri geliyor hazırlan. Kornaya bas.”
El sallamaya, ıslık çalmaya başladı. Bir an evvel fark edilmek istiyorlardı. Seslerini duyurmuş olacaklar ki araba yavaşladı ve camdan birileri baktı. Araç yolunu değiştirip iki kardeşin olduğu patikaya girdi.
Biraz olsun içleri rahatlamıştı. Arabanın kapısı açılınca içinden yabancı bir çift indi. El kol hareketleri ile anlaşıp halatın bir ucunu yabancı adamın aracına diğer ucunu da kamyonete bağladılar. Yabancı adam iki manevrayla kurtardı çamura saplanmış kamyoneti. Kurtarmakla kalmadı yola kadar çekti. Yabancı adama, gözden kalbe bir yol var hesabı çat İngilizce pat Türkçe teşekkür ettiler. Bir taraftan da “Sen bizi şu halden kurtardın ya İnşallah müslüman olursun” diye duayı da unutmadı ağabey. Kardeşi Hızır “E abi adam zaten müslüman. Bismillah deyip bindi ya arabaya.” dedi.
Abi hayretler içinde kardeşine baktı. Dağ başında, Anadolu’nun bir ücra köyünde, bir yabancı yardımlarına hızır gibi yetişmişti. Kardeşine döndü ve dedi:
“Abiciğim adım Hızır diye övünme. Allah’ın ne Hızırları var bak gör.”
Hayatta hiçbir zaman önyargı ile yaklaşmamalı bilmediğimiz gönüllerde ne iklimler yaşanıyor bilmiyoruz .
Çok guzel bir hikaye elinize kaleminize sağlık ❤️
Çok haklısınız. Ön yargılar yakıyor bizi.🌿
Önemli olan yola çıkmak ….
İşte bu yolda olabilmek.
Kimbilir hangi dua Hızır gibi yetişti o yola 🌹😍
Değil mi 🙂 Allah dua edenlerin izi esirgemesin.
Şimdiye kadar bir çok hızır as. Hikayesi okudum. Hepsi ayrı bir heyecan. Güzel kurgulanmış ve harmanlanmış bir hikâye.
Teveccühünuz. Sevgiler.