Gül Bahçesinde Bülbüller II

Ya Vedud

O’nun en yüce lütfudur,
Sonsuz sevgi deryasından
O billur kevser pınarından
Akan o muhabbet şarabından

Seni seçmişse eğer
Dökülüp süzülsün diye yüreğinden
Bir damlasını dahi o ummanın
Akıtan gönlünün çeşmesinden

O derin deniz ki uzanır sonsuz ufka
Bir katresine nehir olansan sen
Gözlerinden akarsa yol bulup kuluna
Ondan gelip içinden geçen

Sen ki kereme mazhar olan
O’ndan o’na akan nurla yanan
Bir nazar alıp ser veren kurban
Eritip aşk ile dağını, küllerinden kul doğan

Uyan ey Aşık, sensin esas lütfa eren
Senden akandır asıl cevher
O ki tek sahibi mey-i kevser
Bil ki O’dur kulunu senden seven

Soruyorsan kendince ya sevilen
Ne vazife üzerine, hiç düşünme sen
İster lütuf bilir bırakır kendini o sele
İster yüz çevirip dalar kesretine

Sen sadece ol ve bil kendi idrakinde
Esası bilmek mi, bilgiyle fiil midir
Niyet öz ise gör; sevilmek amel değil,
Sevdiren O değil mi ki; marifet sevmektedir.

Nasip ile Allah için sevebilirsen eğer,
Bil ki seven de sensin ve asıl sevilen
Sadece seven ve sevilen bir O’dur bilen
Erip hakikatine, O’ndan gelip O’na dönen
d.t. / 12.2013

Kapak: Gül Bahçesinden Bülbüller II, Elvan Tekcan.