Yazar “Bir varmış, bir de yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, pireler berber iken develer tellal iken…” diye başlarmış masal. Bu dünya da bir nevi masal… Bu masalda hep birileri, birileri için bir şeyler kurban ede görmüş. Hâbil gibi en değerlisini kurban sunanlar olduğu gibi, Kâbil gibi değersizini sunup sunağı reddedilenler de olmuş. Kimi ulvi bir dava için canını veya malını feda ederken kimi batıl davası için feda eder olmuş.
Velhasıl, bir tarafta yaratanı için, sevdiği için, vatanı için, bayrağı için canından geçip kurban olanlar, “Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl!” diyen Mehmet Akif Ersoylar, “Fedâke ebî ve ümmî ya Resûlallah!” yani “Anam babam sana feda olsun ya Resulallah!” diyerek dünyaya gelmesine vesile ne varsa feda edip canından geçenler; diğer tarafta, Hazret-i Pîr Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin Mesnevî-i Manevî’sinde de yer verdiği gibi batıl davaları için kurban sunanlar:
Serverân-î Mekke der harb-î Resûl
Bûdşan kurban be ümmîd-î kabûl
Mekke’nin önde gelenleri, Resulullah’la harp edeceklerinde kabul olur ümidiyle kurbanlar kesmişlerdi.
Üştüran kurban hemî-kerdênd tâ
Çîre kerded tîğşan ber Mustafâ
Kılıçları Hazret-i Mustafa’ya (s.a.s.) galip gelsin diye (kâfirler) kurbanlar sunuyorlardı.
“Kurban olmak”, “Kurban vermek”, “Kurban gitmek”, “Kurbanlık koyun gibi” kurban olmaya dair ne sözler ne şiirler söylene gelmiş. Yüce Allah koçu göndermiş, kurban edebileceğimiz nice kurbanlıklar bahşetmiş (vermiş). Kurban Allah’a yaklaşmaya vesileymiş. Bu sebepten olsa gerek bu şansı elde edebilen kurbanlıklar da yücelere çıkmak, miraçlarını tamamlamak, yaradanlarına yaklaşmak için bizleri vesile bilmiş. Peki biz neyi vesile bildik? Bunu düşünerek bir sonraki yazımızda buluşalım, vesselam.
Yazının güzelliğine hayran olmamak elde değil. Sanki dinlediğim en güzel masal teşekkür ederim.
Rica ederim.