Abdülfettah Efendi’nin celî sülüs hattıyla yazdığı “Fedâke Ebî ve Ümmî Ya Rasûlallah” (Anam babam sana feda olsun Yâ Rasûlallah) levhası.
Sahabe-i Kiram’ın sıkça söyledikleri “Fedake ebî ve ümmî ya Rasûlallah/ Anam babam sana feda olsun ya Rasûlallah” sözünde, iki mana vardır diyor alimler:
Birincisi; Araplarda anne babayla, soy-sopla övünmek çok önemlidir. Anne babası, ailesi olmayan bir kişi yok hükmündedir. Bu yüzden denir ki, kendi zürriyetini, nisbet edeceği ailesini bile, “Sana feda olsun, ya rasûlallah” diyerek feda eder, soyundan geldiği aileden dahi vazgeçer.
“Fedâke ebî ve ümmî ya Rasûlallah” sözündeki ikinci bir mana ise şöyledir:
“Ya Rasûlallah, senin yoluna, sana canımızı vermek ne ki, bu canın olmasına vesile olan anamı babamı bile baştan sana feda etmişim.”
Sahabe efendilerimiz, Efendimiz’e böyle her şeylerini feda etmişler. Sırât-ı müstakîmde tutuşmuşlar ve mü’minlerin yolunu aydınlatan birer kandil olmuşlar.
“Şem’i gör kim yanmadan yandırmadı pervaneyi“
Bir ateş, bir mum kendisi yanmadan alevine pervaneyi yakabilir mi?
Biz niye sahabe efendilerimizi seviyoruz diye düşünürsek görürüz ki bizi onların etrafında döndüren şey, onların Allah ve Rasulüne olan muhabbetleridir. Tabii dönüp duruyorsak ne âlâ.
Aşk ile yanmak ve dahi yandırmak nasibolsun diyelim.
Emeğinize sağlık.🌹
Eyvallah, teşekkür ederim 🙂
Bende uzunca zaman bu sözü merak ederdim. Sahabeler hep anne babalarini en cok sevdikleri icin mi böyle soylermis diye 🙂
Bizler de bu vesilelerle öğrenmiş oluyoruz, hamdolsun 🙂
Nasıl da güzel. Allah,dilden değil gönülden “anam babam sana feda olsun Ya Rasulullah “demeyi nasib etsin.
Aminnn… 🙂
sıratı müstakimde tutuşup müminlerin yolunu aydınlatmak… Allahım ne muhteşem bizleri de bu yoldan saptırmasın Rabbim!
Aminnn… 🙂